De start

Onzekerheid....een grote aanwezigheid in mijn leven. Iets waar ik regelmatig tegen aan loop. Een grote bron van frustratie ook. Waarom twijfel ik zo vaak aan mijzelf? Waar ben ik eigenlijk precies zo onzeker over? Afgelopen zomer ontdekte ik in een pretpark waarom onzekerheid mij zo frustreert. In mijn vorige blog kon je hier over lezen. Ik laat mij niet langer meer leiden door mijn negatieve gedachten.Margreeth groot

Maar hoe leer je nu je onzekerheid, je negatieve gedachten om te zetten in positieve?.....

Ik zit, mijn gordel is om en heel langzaam tikt mijn wagentje omhoog. Tik, tik, tik, steeds verder omhoog. Wat er gaat gebeuren weet ik niet maar de adrenaline is voelbaar. Ik zoek naar positieve gedachten.

Waar ben ik aan begonnen? Waar leidt mijn reis naar toe? Alles is nog onbekend. Soms heb ik het idee dat ik vergeten ben mijn koffer te pakken. Maar wat pak je in als je niet weet waar de reis je brengt?

O ja, positieve gedachten:

Ik heb me voorgenomen te genieten van de reis op zich, ik reis voor mijn plezier. Hoe leuk is dat? Ik ontmoet nieuwe mensen, lees super interessante boeken, maak visitekaartjes, maak een ondernemingsplan en deel mijn ervaringen met andere starters. Hierdoor groei ik in mijn vermogen nieuwe contacten te maken, ik vergroot mijn kennis op het gebied van kinderen, hun gedrag en opvoeding. Ik heb plezier in het creëren van iets moois voor mijn praktijk, leer mijn doelen te stellen en zo doelgerichter te werken en ik leer dat andere starters tegen dezelfde problemen aan lopen en dezelfde zorgen hebben als ik.

Wat heb ik eigenlijk al veel gedaan en geleerd! Iedere tik van het wagentje is een stap dichterbij mijn doel. Langzaam vult mijn koffer zich met dingen die ik mee wil nemen op mijn reis. En het meest bijzonder is dat naarmate mijn koffer zich vult, hij lichter voelt. Wat ik niet weet mag ik leren en wat ik al wel weet mag ik gebruiken en aanvullen.

Coachen voor mijn plezier.

Dit is mijn start en het wachten is op het eerste wagentje dat naar beneden gaat zodat er vaart ontstaat en de rest volgt.

Ik kan niet wachten!

De achtbaan van negatieve gedachten

Onzekerheid....een grote aanwezigheid in mijn leven. Iets waar ik regelmatig tegen aan loop. Een grote bron van frustratie ook. Waarom twijfel ik zo vaak aan mijzelf? Waar ben ik eigenlijk precies zo onzeker over? Afgelopen zomer ontdekte ik in een pretpark waarom onzekerheid mij zo frustreert.

Met het hele gezin naar Walibi Flevo, lekker een dagje samen uit. Achtbaan in en achtbaan uit, het zonnetje in je gezicht en onder tussen wat gesprekjes. Van te voren was ik heel duidelijk geweest: ik ga in alle achtbanen, behalve die hele grote groene, the Goliath. Die is me te hoog. Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen. Daar begin ik niet aan. Ik was vast van plan voet bij stuk te houden. En toch......

De rest van mijn gezin ging wel. Ze kwamen erg enthousiast uit de attractie. “Mam, dat zou jij geweldig vinden. Hij is echt niet zo eng als hij lijkt.” En daar ga ik met mijn gedachten, allemaal negatief:

  • Waarom durven zij wel en ik niet?
  • Ik ben een bangerik Ik ben niet stoer als ik niet durf (en ik wil graag een stoere moeder zijn :-)
  • Het is echt veel te hoog! Straks val ik er uit.
  • Waarom laten ze me niet met rust?
  • Ik hoef toch niet alles te kunnen?
  • Ze vinden me vast een triest figuur....

En dat laat me dan dus niet meer los. Het beïnvloedt mijn humeur en mijn dag en waarom? Omdat ik de achtbaan van negatieve gedachten in stap. En die gaat héél hard kan ik je vertellen!

Dus heb ik daar, op dat moment een besluit genomen. Ik kies er voor om één achtbaan niet meer te nemen: die van de negatieve gedachten. Ben ik soms bang? Ja. Mag ik bang zijn? Ja. Moet die angst mij tegenhouden? Nee, tenzij deze constructief is en los van mijn eigen negatieve gedachten staat. En dus....

  • Wil ik graag in die grote groene achtbaan?
  • Is er al eens iemand uitgevallen?
  • Wil ik deze uitdaging aangaan?
  • Hoe zou ik mij voelen als ik dit overwin?
  • Wat brengt het mij als ik dit gedaan heb?

 

Ik zal je niet langer in spanning laten. Ik ben gegaan en het was werkelijk geweldig! Veel minder eng dan ik dacht en ik was heel erg trots op mezelf. Het heeft me zo ver gebracht dat ik deze overwinning als brandpunt heb gemaakt voor heel veel dingen die ik spannend vind ik mijn leven. Wil ik het graag? Dan ga ik het doen. Niet alles hoeft te lukken maar het niet doen omdat je eigen negatieve gedachten je gevangen houden..

Oude dame in een achtbaan heeft tijd van haar leven

 

Vandaar....mijn eigen kindercoachpraktijk. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou durven!